Είναι μία από τις σημαντικότερες δρομείς στην Ελλάδα, με πρόσφατο απόκτημά της, την 3η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών. Η Αλεξία Πάππας, από την Αμερική όπου βρίσκεται μόνιμα, επέλεξε την Πάτρα για να προετοιμαστεί και να διεκδικήσει το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο.
Με ατομικό ρεκόρ στον μαραθώνιο 2.34.26, 1'' χειρότερο του πανελληνίου ρεκόρ, και 31.36 στο 10άρι, είναι σε θέση να πάει στους Ολυμπιακούς. Προπονείται στο ίδιο Στάδιο, στο ίδιο δάσος (Καλόγρια) όπως και η πατρινιά κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ, η Μαρία Πολύζου, η πρώτη Ελληνίδα που συμμετείχε σε Μαραθώνιο Ολυμπιάδας, το 1996 στην Ατλάντα.
Η Πάππας επέλεξε τον προπονητή Γιάννη Δαγκόγλου για όσο διάστημα είναι στην Πάτρα, έναν προπονητή που ευτύχησε να δει αθλήτριά του σε Ολυμπιάδα (η Σοφία Ρήγα στο Ρίο το 2016), εξαιρετικός αθλητής, στον Εσπερο, μαζί με την Πολύζου!
Το αν η Πάππας θα γίνει η τρίτη προπονημένη αθλήτρια στην Πάτρα με συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, θα το μάθουμε πολύ σύντομα.
Σε ένα διάλειμμα των προπονήσεών της, κι εν μέσω αυστηρών μέτρων για τον κορωνοϊό, μίλησε για όλους και για όλα στο sportin.gr, μαζί με τον προπονητή της Γιάννη Δαγκόγλου:
- Πως προέκυψε η Ελλάδα για την προετοιμασία σου για τους Ολυμπιακούς;
«Νιώθω ειλικρινά πολύ τυχερή να προπονούμαι εδώ, γιατί για μένα είναι μία ευκαιρία να κάνω πραγματική προπόνηση Μαραθωνίου, προπονούμαι κάθε μέρα με τον Γιάννη Δαγκόγλου, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Νομίζω ότι στο Λος Άντζελες όπου προπονούμουν, είχα σπουδαίους προπονητές αλλά δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, ήμουνα μόνη μου στην προπόνηση, ενώ εδώ είμαι πολύ συγκεντρωμένη και κάνω προπόνηση υψηλών απαιτήσεων, έχοντας όλα τα εχέγγυα για τους στόχους μου.
Αισθάνομαι πολύ τυχερή διότι έχω προπονητή, συναθλητές, εγκαταστάσεις και γνώση του αντικειμένου, όλα σε ένα μέρος, το οποίο και δεν είχα ποτέ στο παρελθόν. Προπονούμαι εδώ μόλις 10 μέρες και ο προπονητής μου μπορεί να σας πει ήδη πόσες διαφορές έχω, το πόσο διαφέρω σαν αθλήτρια. Η προπόνηση που κάνω είναι τόσο διαφορετική.
Αυτό που μαθαίνω μέρα με τη μέρα νομίζω είναι ότι τα αθλήματα Σταδίου, η πίστα (τα κουλουάρ) και ο μαραθώνιος είναι δύο εντελώς διαφορετικά αθλήματα και δεν το ήξερα αυτό, δεν είχα κάνει ποτέ την πλήρη μετάβαση μέχρι σήμερα».
- Είναι πιο δύσκολο να πας Ολυμπιακούς στα 10 χιλιόμετρα ή στον μαραθώνιο και γιατί προτίμησες τον μαραθώνιο;
«Νομίζω είναι και τα δύο το ίδιο δύσκολα. Έτρεξα τα 10 χιλιόμετρα, έσπασα το Εθνικό ρεκόρ. Ο Μαραθώνιος γεννήθηκε στην Ελλάδα και αξίζει ένα καινούργιο ρεκόρ και εκπροσώπηση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Νομίζω ότι σαν άνθρωπος και για να μεγαλώσω σαν αθλητής, πρέπει να αφήσεις το αγώνισμα να μεγαλώσει μαζί σου, να σε αναπτύξει. Οι περισσότεροι ποντάρουν στον Μαραθώνιο, τον βλέπουν με διαφορετικό τρόπο. Πολλοί τρέχουν... μαραθώνιους, ο πατέρας μου, ο φίλος μου, ο αδερφός μου... Για μένα το να αισθάνομαι ότι ανοίγω νέους ορίζοντες και εξερευνώντας μέρη που δεν έχω πάει είναι σημαντικό, όπως και το να καταφέρω να έχω επιρροή σε ένα αγώνισμα στον τόπο που γεννήθηκε. Τα συνεχίζω να αναπτύσσομαι και να μαθαίνω, γιατί όπως διαπιστώσαμε αυτή την εβδομάδα, ξέρω πολύ λίγα για τον Μαραθώνιο και είμαι πολύ περίεργη να μάθω. Ειλικρινά νομίζω ότι θα είναι σπουδαίο για την Ελλάδα να έχει εκπροσώπηση στον Μαραθώνιο».
Γ.Δ: «Μετά τους Ολυμπιακούς του Ρίο, η Αλεξία έχασε τη φόρμα της και την απόδοσή της, είχε πολλά προβλήματα και τραυματισμούς. Ξεκίνησε να προπονείται συστηματικά το προηγούμενο καλοκαίρι κι έτσι δεν είχε αρκετό χρόνο να επιστρέψει σε κατάσταση πρόκρισης στους Ολυμπιακούς. Τα όρια επίσης είναι χαμηλότερα. Γι' αυτήν είναι πολύ δύσκολο να πετύχει τα στάνταρντ για τους Ολυμπιακούς στα 5 και τα 10 χιλιόμετρα. Έτσι διάλεξε τον Μαραθώνιο, που πιστεύουμε ότι είναι και το μέλλον της».
Πόσο κοντά είσαι στην πρόκριση για τους Ολυμπιακούς;
«Δεν είναι τίποτα δεδομένο και γ' αυτό είμαι εδώ να προπονούμαι. Έχω κανονίσει το αγωνιστικό μου πρόγραμμα, με τους Αγώνες να εξαρτώνται από τις συνθήκες, τον καιρό και την φυσική μου κατάσταση. Με τις αλλαγές που κάναμε την τελευταία εβδομάδα, από τότε που ήρθα στην Ελλάδα και την Πάτρα, είμαστε αρκετά κοντά».
Γ.Δ.: «Το καλεντάρι, το πρόγραμμα αλλάζει συνεχώς, με τις ακυρώσεις των Αγώνων. Το όριο είναι 2:29:30, ενώ επιλέγουν μέχρι τους πρώτους 80 της παγκόσμιας κατάταξης. Αν δεν έχεις πιάσει το όριο πρέπει να περιμένεις μέχρι να ανακοινώσουν ότι θα έχει συμπληρωθεί η λίστα. Είναι πολύ θετικός παράγοντας το ότι δουλεύουμε μαζί και από κοντά. Μετά τον Μαραθώνιο του Χιούστον μιλούσα με τον μάνατζέρ της, τον προπονητή της και τον φίλο της (εξ αποστάσεως) και ανταλλάσσαμε απόψεις για την προπόνησή της. Με τον συνεργάτη προπονητή της στην Αμερική, τον κύριο Rich Anderson, επικεντρωθήκαμε στους αρκετούς σημαντικούς παράγοντες που έπρεπε να αλλάξουμε και να συνεχίσουμε στο τελευταίο κομμάτι των προπονήσεών της. Έκανε τον πρώτο της Μαραθώνιο, στα τέλη Ιανουαρίου στο Χιούστον, αλλά αυτό ήταν το πρώτο βήμα, με στόχο να κάνει έναν ακόμα μετά από 2-3 μήνες, με την προπόνηση που είχε κάνει ήδη. Συμφωνήσαμε για τις αλλαγές που έπρεπε να κάνουμε στο πρόγραμμα προπόνησής της και συνεργαστήκαμε για την περίοδο των 2-3 εβδομάδων που δούλευε στην Αμερική, πριν έρθει εδώ (στην Πάτρα). Ένας ακόμα παράγοντας που θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε ήταν και αυτός του jet lug. Για έναν αθλητή που προέρχεται από ένας μέρος με διαφορά 10 ορών, χρειάζεται περίπου 10 μέρες προσαρμογή, οπότε καταλήξαμε σ' αυτήν την επιλογή. Αρχικά το να δουλέψουμε μαζί, ώστε να λύσουμε οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα παρουσιαζόταν και επίσης να προσαρμόσουμε το πρόγραμμά της και την ζωή της στον Μαραθώνιο που ήθελε να τρέξει στην Ευρώπη».
- Ποιο κλίμα και τρόπος ζωής είναι πιο κοντά στο Τόκιο, η Πάτρα ή το Λος Άντζελες;
«Είναι ειλικρινά πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Η Πάτρα ίσως είναι λίγο πιο κοντά, αλλά νομίζω το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι η συγκέντρωση που μπορώ να έχω στην Πάτρα και η επαφή με τον προπονητή. O Γιάννης βλέπει τα πάντα, όχι μόνο πως τρέχεις αλλά πως είμαι κάθε μέρα, τη φόρμα μου, την τεχνική μου, πόσες δυνάμεις μένουν στο «ντεπόζιτο». Είναι πραγματικά εκπληκτικό για μένα, νομίζω ότι στην Αμερική δεν είχα μάτια πάνω μου (να με προσέχουν)».
Γ.Δ: «Δεν είχε στην πραγματικότητα κάποιον να την προσέχει. Όχι μέχρι και το Όρεγκον, το πανεπιστήμιο και τους προπονητές που είχε εκεί. Υπάρχει συνεργασία με τον Αμερικάνο προπονητή που ξεκίνησε να την προπονεί το καλοκαίρι (Rich Anderson), αλλά το πρόβλημα ήταν ο προπονητής σταμάτησε και ήθελε να την στείλει στο γκρουπ της Dina Castle (μαραθωνοδρόμος που είχε τρέξει στην Αθήνα), αλλά η επιλογή αυτή ήταν πολύ κακή. Της έβγαλε πολλά προβλήματα, δεν περνούσε και καλά, δεν ήταν καλό το γκρουπ. Μετά έφυγε από κει και γυμναζότανε μόνη της. Τα τελευταία δύο τρία χρόνια ήταν πρόβλημα. Είχε τραυματισμούς και δεν έκανε κανονική προπόνηση, δεν είχε έναν προπονητή από πάνω της. Τώρα έχει.
- Πως σου φαίνεται η Πάτρα; Το Στάδιο, ο καιρός, η ζωή, η προπόνηση;
«Το λατρεύω που είμαι εδώ. Η Πάτρα μου φαίνεται πολύ οικεία. Μεγάλωσα λίγο έξω από το Σαν Φραντζίσκο και ο καιρός είναι πολύ όμοιος μ' εδώ. Τα πρωινά έχει συννεφιά, μπορεί να βρέξει (λατρεύω τη βροχή) και το μεσημέρι έχει ήλιο. Είναι ακριβώς όπως μεγάλωσα και μου φαίνεται σαν το σπίτι μου εδώ. Το Στάδιο είναι πανέμορφο και το γεγονός ότι είναι τόσο πολύ νέοι αθλητές που προπονούνται είναι τόσο διαφορετικό από την Αμερική, δεν είναι τόσο δημοφιλές. Η εξοχή και οι διαδρομές είναι πανέμορφες, πήγαμε στο δάσος (Καλόγρια) και ήταν εκπληκτικά. Είναι το τέλειο μέρος να προπονηθείς, σχεδόν μυθικό».
- Γνωρίζεις το Στάδιο, ήσουνα νικήτρια εδώ πριν δύο χρόνια.
«Ήταν το 2016 ναι, κέρδισα εδώ στα 5 χιλιόμετρα το πανελλήνιο πρωτάθλημα. Ήταν μία πάρα πολύ ζεστή μέρα!».
- Σε ποιους Αγώνες θα πάρεις μέρος; Υπάρχει πρόγραμμα;
Γ.Δ.: «Είχαμε προγραμματίσει να χρησιμοποιήσουμε το πανελλήνιο πρωτάθλημα ημιμαραθωνίου δρόμου στην Αθήνα, για control race (μέτρηση ρυθμού, κατάστασης και φόρμας), αλλά δυστυχώς ακυρώθηκε. Εντάξει, δεν ήταν στόχος απλά ένας αγώνας προπόνησης. Οπότε συνεχίζουμε το πρόγραμμα μας χωρίς αλλαγές και διακοπή. Είναι πολύ μικρή η περίοδος, δεν έχουμε χρόνο και επικεντρωνόμαστε στην προπόνηση και τα πολλά χιλιόμετρα. Δεν θέλουμε να χάσουμε εβδομάδες χαλάρωσης, που απαιτούνται πριν τους αγώνες. Κερδίζουμε χρόνο και χιλιόμετρα. Προτιμώ περισσότερη προπόνηση παρά αγώνες».
- Τελική ημερομηνία για να πιάσει το όριο;
Γ.Δ.: «Αρχές Ιουνίου αλλά έχουν τελειώσει οι αγώνες! Για να συμμετέχεις και να το πιάσεις. Είναι κάποιοι τον Μάιο στη Σκανδιναβία, στη Σουηδία, αλλά όποιος φτάσει μέχρι εκείνο το σημείο, ακόμα και να πιάσει το όριο δεν θα έχει χρόνο να προετοιμαστεί για τους Ολυμπιακούς. Ο Μαραθώνιος στο Τόκιο είναι προγραμματισμένος για τις 9 Αυγούστου. Ο καλύτερος τρόπος για κάποιον είναι να πιάσει το όριο τον Φεβρουάριο (του 2020) και να έχει έξι μήνες προετοιμασία. Τώρα πρέπει να ψάξουμε άλλες επιλογές...».
- Φοβάσαι τις επιπτώσεις του κορωνοϊού και των περιορισμών στην προετοιμασία σου;
«Η Πάτρα είχε πολύ καλή αντιμετώπιση σε όλο αυτό. Πήρε μέτρα εγκαίρως. Ακόμα και σε σύγκριση με άλλα μέρη, ή από εκεί που έρχομαι (Αμερική) που δεν έκλεισαν τα σχολεία και τα μέρη μέχρι να εμφανιστούν αρκετά συμπτώματα, να γίνει πρόβλημα όλο αυτό, εδώ είχαν έγκαιρη πρόληψη. Είμαι μια χαρά, δεν με φοβίζει κάτι. Το μόνο που έχω να κάνω είναι προπόνηση στα πάρκα και εξωτερικούς χώρους, προπονούμαι και γυρίζω σπίτι να κοιμηθώ. Είμαστε μικρό γκρουπ που αθλούμαστε, κανένας από εμάς δεν είναι άρρωστος ή έρχεται σε επαφή με ανθρώπους που, μπορεί να είναι φορείς. Είμαστε σε ασφαλή μονοπάτια. Υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κάνεις για να κρατήσεις το ανοσοποιητικό σου υψηλό και τα κάνουμε, όπως για παράδειγμα το μέλι. Οι αθλητές είναι οι πιο υγιείς και δεν νοσούν βαριά. Η προπόνηση είναι ένα από τα μέτρα προστασίας άλλωστε...».
- Μετά από δω θα επιστρέψες στην Αμερική για προπονήσεις;
«Προσπαθούμε να επικεντρωθούμε σε έναν έναν στόχο, έναν έναν αγώνα. Αν είχα την ευκαιρία να τρέχω, θα έψαχνα τον τρόπο να μείνω εδώ να προπονούμαι. Δεν έχει νόημα για μένα να αλλάξω κάτι (να προπονηθώ στο Λος Άντζελες, όσο εδώ είναι τόσο καλά για μένα. Αυτός ο τρόπος ζωής είναι τόσο διαφορετικός από το Χόλιγουντ. Ασχολούμαι με το σινεμά εκεί, πράγμα που τώρα είναι σε παύση. Και είμαι οκ με αυτό, αλλά άμα γύριζα στο Λος Άντζελες είναι αρκετά δύσκολο να μείνεις μακριά από αυτά. Αλλά εδώ είμαι μακριά από όλα αυτά και μπορώ να συγκεντρωθώ, να αποδώσω καλύτερα. Είναι δύσκολο να είσαι εκεί και να ξέρεις ότι όλοι είναι ξύπνιοι και έξω».
- Πως ζεις στο Χόλιγουντ;
«Είμαι ήδη ηθοποιός εκεί. Το έχω σπουδάσει. Μόλις βγήκε μάλιστα και η ταινία μου, παίζεται σε 16 αίθουσες στην Αμερική αυτή τη στιγμή. Έχω κι ένα βιβλίο που έχω γράψει και βγαίνει στην κυκλοφορία τον Αύγουστο, με τον νούμερο 1 εκδότη. Έχω παίξει σε δύο ταινίες, τις γύρισα και πρωταγωνίστησα. Η τελευταία μάλιστα γυρίστηκε τον χειμώνα στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς και ήταν μάλιστα η πρώτη μυθιστορηματική ταινία που γυρίζεται μέσα σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς! Πήγε πολύ καλά! Νομίζω για έναν αθλητή είναι πολύ σημαντικό και βοηθητικό να έχει κάτι και να ασχολείται γνωρίζοντας ότι θα είναι αυτό που θα κάνει όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου να τελειώσει ο αθλητισμός. Τότε ξέρεις ότι το να τρέχεις να κάνεις αθλητισμό είναι μια επιλογή, δεν είναι αυτοσκοπός και αυτό είναι πολύ υγιές. Ξέρω ότι αυτή η στιγμή είναι μοναδική και μπορώ έτσι να αφοσιωθώ πλήρως σε αυτήν. Είναι επιλογή αυτό που κάνω τώρα και έχω μία καριέρα να με περιμένει. Νομίζω είναι απόλυτα υγιές. Ακόμα και οι συναθλητές μου εδώ το καταλαβαίνουν, που σπουδάζουν, πόσο σημαντικό είναι να πάρουν το πτυχίο τους, ώστε να έχουν ένα μάλλον μακριά από τον αθλητισμό. Είναι θέμα νοοτροπίας.
Ο Στίβος έχει και το χαρακτηριστικό σε σχέση με άλλα αθλήματα ότι δεν μπορείς να προπονείσαι όλη μέρα. Θα καείς. Άρα το να έχεις να ασχοληθείς με κάτι όταν τελειώνει η προπόνηση, είτε είσαι φοιτητής, είτε πας για έναν καφέ με τους φίλους σου, είναι απόλυτα υγιές. Το τρέξιμο δεν θα ήταν κάτι έξυπνο για τον οργανισμό σου, να το κάνεις όλη μέρα.
Προπονητής: Είναι σημαντικό να έχεις και άλλες δραστηριότητες. Να μπορεί να ασχολείται το μυαλό σου και με άλλα πράγματα. Να μην έχεις το 100% της σκέψης σου στην προπόνηση διότι αυτό είναι πολύ στρεσογόνο. Πιέζεσαι νοητικά πάρα πολύ, γίνεται καταπίεση πάνω σου».
- Ποιο είναι το όνειρό σου στον αθλητισμό;
«Νομίζω ότι τώρα που είμαι εδώ αρχίζω και πιστεύω στον εαυτό μου περισσότερο απ' ότι είχα πιστέψει ποτέ, ειδικά στον Μαραθώνιο. Ο προπονητής μου αλλά και η μέντοράς μου (Dina Castle), μου είπαν είμαι μια Μαραθωνοδρόμος! Οι άλλοι πίστευαν σ' εμένα και τώρα άρχισα να πιστεύω κι εγώ στον εαυτό μου.
Είμαι πολύ πιο κοντά στα όρια των ικανοτήτων μου, όταν αποφεύγω όλους αυτούς τους παράγοντες που αποσπούν την προσοχή μου. Τρέχω στην κατάλληλη φόρμα, αισθάνομαι καλά.
Όσο για τα όνειρά μου, το να σπάσω το Πανελλήνιο ρεκόρ και να έχω την ευκαιρία να βρεθώ στο Τόκιο όσο έτοιμη μπορώ να είμαι. Να βρεθώ στην καλύτερη δυνατή φυσική κατάσταση από τώρα μέχρι τους Αγώνες, αν έχω την ευκαιρία να τρέξω εκεί. Να είμαι ανταγωνιστική απέναντι στις υπόλοιπες αθλήτριες από τη Ευρώπη. Δεν είχα συνειδητοποιήσει μέχρι πρότινος ότι αν είχα τον προπονητή που έχω τώρα, να κοιτάω όλες αυτές τις λεπτομέρειες και να είμαι τόσο συγκεντρωμένη όσο τώρα, θα μπορούσα να κερδίσω αυτά τα κορίτσια, τις αντιπάλους μου στο Ρίο 2016.
Όταν ήμουνα 6 χρονών, ο πατέρας μου με πήγε να δω από κοντά τους Ολυμπιακούς της Ατλάντα, και τώρα συνειδητοποιώ ότι έχω δει την Μαρία Πολύζου από κοντά, καθώς παρακολούθησα τον Μαραθώνιο!».
Γ.Δ.: «Βλέπει μεγάλη ποικιλία πραγμάτων και τις αλλαγές πάνω της, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλαγές και για την οπτική της σε ότι αφορά τον Μαραθώνιο. Αρχίζει να μαθαίνει και να πιστεύει καθώς βλέπει ότι μπορεί να πετύχει σπουδαία πράγματα με έναν άλλο τρόπο. Δεν ήταν πιο θετικό ή αρνητικό ότι συνέβαινε στην Αμερική, ήταν απλά διαφορετικό. Τώρα με αυτόν τον τρόπο που προσεγγίζουμε τον Μαραθώνιο, καταλαβαίνει ότι μπορεί να τρέξει πολύ πολύ καλύτερα .
Όσον αφορά τις αντιπάλους της στο Ρίο και είναι μάλιστα και το πρώτο πράγμα που συζητήσαμε όταν γνωριστήκαμε. Πολλές αθλήτριες από την Αφρική κυριαρχούν, είναι πολύ δυνατές στις μικρές αποστάσεις (5 και 10 χιλιόμετρα, ακόμα και στον Μαραθώνιο). Γι' αυτές είναι κάτι φυσικό, είναι τρόπος ζωής. Μία αθλήτρια με ταλέντο και προοπτική, αν θέλει να πετύχει το μέγιστο επίπεδο στην αθλητική της καριέρα, κερδίζοντας συμμετοχή σε Ολυμπιακούς, η επιλογή της είναι πολύ σημαντική! Η Αλεξία τερμάτισε 17η στον τελικό των Ολυμπιακών στα 10 χιλιόμετρα! Αυτό είναι κάτι που πολλοί λίγοι έχουν κάνει στη ζωή τους. Στις μικρές αποστάσεις θα είναι πάντα ένα κορίτσι γρηγορότερο από σένα. Στον Μαραθώνιο όμως μπορείς να κερδίσεις δυνατότερες και γρηγορότερες αθλήτριες, γιατί είναι όλα θέμα τακτικής και κατανόησης, του καιρού, της κατάστασής σου, της διαδρομής ακόμα και την τακτική του αγώνα, μπορείς να έχεις τερματισμούς και να κερδίσεις αθλητές με μεγαλύτερα ρεκόρ! Καταφέρνεις να διαχειριστείς και να πετύχεις μεγάλες επιτυχίες στον Μαραθώνιο, σε άλλους Αγώνες είναι πολύ πιο δύσκολο!
ΗΛΙΑΣ ΜΑΤΣΑΣ - ΤΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
[Πηγή: sportin.gr]