Αν ρωτήσουμε έναν αθλητή ποια είναι η γνώμη του για τα ενεργειακά τζελ και πως τα χρησιμοποιεί, πιθανότατα θα λάβουμε αντίστοιχες απαντήσεις όσες κι ο αριθμός των ερωτηθέντων. Υπάρχουν κι εδώ αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με τη χρησιμότητα ή μη των τζελ, πόσο ευνοούν την απόδοση ή πόσο κοστίζουν στη στρατηγική ενός αγώνα αν προκαλέσουν ερεθισμό στο στομάχι ή στο έντερο του αθλητή.
Προκειμένου να γίνει κατανοητό τι προσφέρει το ενεργειακό τζελ θα υπεραπλουστεύσουμε τον ορισμό. Όταν τρώμε μία τροφή στο ανθρώπινο σώμα γίνεται μία σειρά «χρονοβόρων» διεργασιών προκειμένου αυτή τελικά να μετατραπεί σε ενέργεια που θα καταλήξει στους μύες. Τα τζελ αυτό που κάνουν είναι να παρέχουν αυτή την ενέργεια σε σχεδόν τελική μορφή έτοιμη προς χρήση. Ωστόσο η χρήση τους δεν ενδείκνυται για όλους και φυσικά πρέπει να υπάρχουν και υποκειμενικοί παράγοντες που καθορίζουν αν ταιριάζει ή δεν ταιριάζει σε κάποιον αθλητή το τζελ, παρακάτω θα δούμε κάποιους κανόνες για τη χρήση τους.
Κανόνας 1: Μη δοκιμάσεις το τζελ κατευθείαν σε αγώνα. Είναι πολύ σημαντικό ο αθλητής να γνωρίζει πως αντιδρά ο οργανισμός σε συνθήκες προπόνησης πριν χρησιμοποιήσει το τζελ στη διάρκεια του αγώνα.
Βασικός κανόνας 2: Πιες το μαζί με νερό, είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε ότι το τζελ μας παρέχει ενέργεια και θρεπτικές ουσίες, δεν μας ενυδατώνει καθώς δε λειτουργεί όπως το νερό ή τα ισοτονικά ποτά, οπότε πρέπει πάντα να καταναλώνεται με νερό διότι είναι ιδιαίτερα παχύρρευστο
Βασικός κανόνας 3: Φάε-πριν πεινάσεις, πιες-πριν διψάσεις, περπάτα-πριν πιαστείς. Αυτή η φράση είναι το Ευαγγέλιο των αρχάριων δρομέων ωστόσο ισχύει και για τους προχωρημένους. Τα περισσότερα ενεργειακά τζελ χρειάζονται 15 λεπτά για να σε τονώσουν οπότε μην περιμένεις να ξεμείνεις από ενέργεια.
Βασικός κανόνας 4: Απευθύνεται κυρίως σε τριαθλητές. Χρειάζεται προσοχή στην κατανάλωση πριν το κολυμβητικό σκέλος. Στην εκκίνηση του αγώνα αλλά και στη διάρκεια είναι πολύ πιθανό, να καταπιεί ο αθλητής θαλασσινό νερό και σε συνδυασμό με το τζελ να προκλήθει δυσφορία κι ένα δυσάρεστο αίσθημα καούρας που συνήθως βαραίνει τον αθλητή.
Στις κοινότητες των αθλητών αντοχής πάντως οι απόψεις διίστανται. Άλλοι υποστηρίζουν ότι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν αγώνα καθώς τα τζελ είχαν κακή επίδραση στην απόδοση, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι το τζελ τους έσωσε στο σημείο που είχαν βρει «τείχος» μπροστά τους. Σε κάθε περίπτωση τα τζελ καθιερώνονται σταδιακά ως αναπόσπαστα κομμάτια της διατροφής του αθλητή στη διάρκεια του αγώνα.
