Σύμφωνα με πολλές έρευνες, ο πόνος στην περιοχή της οσφύς (οσφυαλγία) είναι ένα σύμπτωμα που αντιμετωπίζουν σχεδόν όλοι οι άνθρωποί. Η επιδημιολογία του συμπτώματος αυτού αφορά όλες τις ηλικίες, από παιδιά 15- 16 χρονών έως και ανθρώπους της μέσης και μεγάλης ηλικίας Τα αίτια ποικίλουν και μπορεί να είναι είτε εύκολα αναστρέψιμα είτε να απαιτούν μια πιο ιδιαίτερη προσέγγιση ώστε να εξαλειφτεί ο πόνος στην περιοχή. Το πιο συχνό αίτιο που προκαλεί οσφυαλγία αλλά και σε πολλούς ανθρώπους ο πόνος επεκτείνεται στα ίσχυα και τα κάτω άκρα είναι η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου (δισκοκήλη).
Η οσφυϊκή δισκοκήλη ή αλλιώς κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, είναι μια σχετικά συχνή πάθηση της σπονδυλικής στήλης στην περιοχή της μέσης. Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι ένα ελαστικό «μαξιλαράκι» ανάμεσα σε δύο σπονδύλους και ο ρόλος του είναι να απορροφά τους κραδασμούς και να διευκολύνει τις κινήσεις. Με την πάροδο του χρόνου και για διάφορα αίτια ο δίσκος φθείρεται και τελικά σε κάποιο σημείο εμφανίζεται μια ‘’ρωγμή’’, απ’ όπου ένα μικρό μέρος βγαίνει και προβάλλει μέσα στον σπονδυλικό σωλήνα. Το τμήμα αυτό που προεξέχει είναι η δισκοκήλη.
Η δισκοκηλη μπορεί να οφείλεται σε πολλά αίτια, όπως η κληρονομική προδιάθεση, κακή στάση του σώματος στην καθημερινή εργασία, καθιστική ζωή, μία βίαιη κίνηση, υπερβολική άσκηση βάρους στην σπονδυλική στήλη, παραπάνω από το φυσιολογικό σωματικό βάρος καθώς επίσης και η αλλοίωση που προκαλείται στην σπονδυλική στήλη με την πάροδο των χρόνων. Οι ομάδες ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας με περισσότερα από τα φυσιολογικά κιλά που τους αναλογούν είναι σε δυσμενέστερη θέση για την δημιουργία οσφυϊκής δισκοκήλης καθώς και για την έντονη εμφάνιση πόνου στην περιοχή της οσφύς.
Η αντιμετώπιση μια δισκοκήλης εξαρτάται από την προβολή του πηκτοειδούς πυρήνα του μεσοσπονδύλιου δίσκου και από την ένταση των συμπτωμάτων. Αν η προβολή είναι αρκετά μεγάλη και τα συμπτώματα έντονα συνήθως αντιμετωπίζεται χειρουργικά( όταν ο πόνος συνοδεύεται από αδυναμία των άκρων ή και παράλυση).. Σε κάθε άλλη περίπτωση αντιμετωπίζεται συντηρητικά. Αυτό σημαίνει ότι σε έντονη οσφυαλγία ή ισχιαλγία τις πρώτες μέρες χορηγείται αντιφλεγμονώδη φαρμακευτική αγωγή( εφόσον έχει ενημερωθεί ο γιατρός) και έπειτα ακολουθεί φυσικοθεραπεία για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται και η μέθοδος θεραπείας με ραδιοσυχνότητες (ΤΕΚΑΡ) η οποία βοηθάει στο να ενεργοποιήσει τις επουλωτικές διαδικασίες του οργανισμού ανοίγοντας την διαπερατότητα των κυττάρων έτσι ώστε να εισχωρήσουν ιόντα και να βοηθήσουν στη ίαση της φλεγμονής. Ήπιες ασκήσεις ραχιαίων και κοιλιακών μυών καθώς και συνδυαστικές ασκήσεις για τους περιφερικούς μύες της οσφύς βοηθούν στην εξάλειψη του πόνου.
Όπως είναι λογικό οι ασκήσεις πρέπει να εφαρμόζονται στο υποξύ στάδιο και μετά. Πιο συγκεκριμένα όταν ο πόνος έχει υποχωρήσει σε σημαντικό βαθμό. Οι ασκήσεις έχουν στόχο να δυναμώσουν τους περιφερικούς μύες της σπονδυλικής στήλης έτσι ώστε οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι να δέχονται χαμηλότερης έντασης πίεση από τους σπονδύλους. Οι ασκήσεις εκτός από το κομμάτι της θεραπείας συμβάλλουν και στην πρόληψη τέτοιων προβλημάτων.
